چرا زود انزالی بد است

مسیر عصبی از تحریک جنسی به انزال در حین فعالیت های صمیمی به طور خلاصه مرور می شود تا درک بهتری از روند انزال زودرس (همچنین به عنوان انزال زودرس) داشته باشیم. اول از همه، نعوظ ناشی از تحریک دو طرفه: 1- مسیر رفلکسوژنیک که با تحریک حواس پنج گانه به ویژه لامسه و بینایی ایجاد می شود مسئول این امر است. 2- مسیر روان زایی مسیری است که توسط ورودی های ذهنی ایجاد می شود. از طریق این دو مسیر، مراکز نخاعی و فوق نخاعی (فوق نخاعی)، سیستم عصبی مرکزی و هیپوتالاموس، ابتدا منجر به نعوظ می شوند، سپس با ادامه و تحریک مراکز جنسی در مغز، شدت تحریک تا حدی افزایش می یابد. رضایت جنسی و انزال و در نهایت نعوظ و تحریک. این مسیر طبیعی برای انزال ممکن است با تماس صمیمی یا دوره خواب سریع REM خواب شبانه ایجاد شود. مراحل خواب به دو دسته سطحی و عمیق تقسیم می شوند. حرکت سریع چشم (REM) در یکی از این مراحل که به آن خواب REM گفته می شود، رخ می دهد. در طی این مرحله، در افراد سالم، نعوظ آلت تناسلی ایجاد می‌شود و فرد ممکن است بخوابد یا خواب ببیند. ممکن است سطح برانگیختگی تجربه شده در حین نعوظ، همراه با هیجان جنسی ناشی از رویاها، از آستانه انزال فراتر رود و در نتیجه لذت جنسی و انزال طبیعی (احتمال یا جنب) ایجاد شود. انزال زودرس زمانی اتفاق می‌افتد که فرد در معرض انگیختگی جنسی کم قرار می‌گیرد، حتی اگر تصمیم به برقراری تماس جنسی داشته باشد، مسیرهای عصبی مرکزی جنسی سریع‌تر، برای مدت کوتاه‌تر، با تحریک جنسی کمتر و با کاهش جنسی فعال می‌شوند. رضایت. توجه به کاهش آستانه انزال منجر به انزال و رضایت جنسی در مدت زمان کوتاه تری می شود. گاهی حتی قبل از نعوظ کامل آلت تناسلی و تلاش برای صمیمیت و نفوذ به آلت تناسلی، فرد در رابطه خود با دیگری به مرحله ارضای جنسی دست می یابد. این نشان می دهد که فرد قبل از انجام عمل به مرحله رضایت جنسی و انزال رسیده است و در نتیجه منی و اسپرم وارد واژن نمی شود و از ایجاد بارداری جلوگیری می کند. انزال زودرس اکثر مردان را حداقل برای مدت کوتاهی در طول زندگی تحت تاثیر قرار می دهد. برای اکثر مردان، این یک وضعیت موقتی است که پس از مدتی خود به خود برطرف می شود انزال زودرس که به نام انزال زودرس نیز شناخته می شود، زمانی به یک موضوع تبدیل می شود که دیگر در مرحله گذرا وجود نداشته باشد و بیمار هر بار که وارد فعالیت جنسی می شود دچار آن می شود. معمولاً انزال زودرس بین 30 ثانیه تا 2 دقیقه از شروع دخول رخ می دهد. یک درمان معمولی برای انزال زودرس شامل اقداماتی است که به طور همزمان در هر دو سطح فیزیکی و ذهنی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که مرد شرایط روحی و جسمی (سلامت جسمی و روانی) لازم برای صمیمیت طولانی مدت جنسی با یک زن را به دست می آورد. تقریباً 25 تا 40 درصد از مردان در ایالات متحده انزال زودرس دارند که به گفته متخصصان، این رقم در کشور ما بسیار بیشتر از سایر کشورها است. علت فیزیکی زود انزالی به دلیل تحریک اعصاب سر آلت تناسلی با سرعت بسیار زیاد است که منجر به انزال سریع و زودرس می شود.

تفاوت زود انزالی با عدم نعوظ در مردان

در مردان مبتلا به اختلال نعوظ علیرغم تحریک، خون به درستی به آلت تناسلی نمی رسد و در نتیجه باعث اختلال نعوظ می شود. در بیمارانی که از انزال زودرس رنج می برند آلت تناسلی به نعوظ کامل می رسد اما فرد بلافاصله پس از شروع نزدیکی و دخول انزال می کند و در نتیجه اختلال نعوظ ایجاد می شود.

عوامل ایجاد کننده زود انزالی در مردان

بر خلاف این واقعیت که علت اختلال نعوظ در مردان با بیماری های قلبی عروقی یا بیماری هایی مانند دیابت مرتبط است، دلیل انزال زودرس بیشتر با نگرانی های روانی و همچنین سلامت روحی و جسمی مرتبط است. انزال زودرس ممکن است ناشی از عوامل مختلفی از جمله عدم رشد جسمی و جنسی، استرس مرتبط با رابطه جنسی، استرس مرتبط با داشتن رابطه جنسی با یک تازه عروس و حتی ناامیدی باشد.

تاثیر سیگار و قلیان در زود انزالی

بر اساس یافته های مطالعات علمی، استنشاق دود سیگار یا قلیان به عنوان یکی از علل اولیه اختلال نعوظ در مردان شناخته شده است. بر اساس تحقیقات ارائه شده در کنفرانس بین المللی قلب و عروق در ایالات متحده، سیگار یا مصرف قلیان یکی از شایع ترین علل اختلال نعوظ یا کاهش شدت نعوظ در مردان است و مصرف سیگار یا قلیان باعث کاهش تدریجی اختلال نعوظ در طول زمان می شود. این اولین تحقیقی نیست که رابطه بین سیگار کشیدن و اختلال نعوظ را نشان می دهد، اما با مطالعات قبلی که نشان داده است مردان مبتلا به اختلال نعوظ بیشتر از بیماری های رایجی مانند تصلب شرایین رنج می برند متفاوت است. دارن از جهنم میگذرن!! مشخصه این وضعیت وجود پلاک ها در رگ های بیمار است که منجر به انواع مشکلات گردش خون (مانند ناتوانی در نعوظ کامل) در سراسر بدن می شود. در این تحقیق، پزشکان آزمایش‌های مختلفی را بر روی 4764 مرد چینی با میانگین سنی 47 سال و سلامت کلی عالی که در این مطالعه شرکت داشتند، انجام دادند. این کارآزمایی ها نتایج زیر را در پایان تحقیق به دست آوردند:

• شیوع اختلال نعوظ در مردانی که بیش از 20 نخ سیگار در روز می کشند در مقایسه با افرادی که اصلا سیگار نمی کشند 60 درصد بیشتر است.

به عبارت دیگر، هر چه میزان سیگار و دودی که مردان ممکن است به صورت روزانه مصرف کنند بیشتر باشد، نعوظ مردان افزایش می یابد.

• اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) حدود 15 درصد از افراد سیگاری (یا سیگاری های سابق) را تحت تاثیر قرار می دهد.
• مردانی که اکنون یا قبلاً سیگاری بوده اند (یا قبلاً سیگاری بوده اند) 30 درصد بیشتر از افراد سالم از اختلال نعوظ رنج می برند.
• تخمین زده می شود که حدود 88 درصد از افراد سالم هرگز نعوظ نداشته اند.

در نتیجه نعوظ ناکافی، سیگاری ها و مصرف کنندگان قلیان دیر یا زود متوجه می شوند که نمی توانند یک رابطه زناشویی سالم داشته باشند و به نوعی درمان برای اختلال عملکرد جنسی خود نیاز دارند.

ارتباط بین انزال زودرس و دیابت

افزایش و بهبود نعوظ از طریق تقویت و مراقبت از سلامت قلب و عروق فرد. به طور کلی، فعالیت بدنی که سلامت قلب و عروق را بهبود می بخشد در افزایش نعوظ نیز مفید است. در ابتدا چندین کار ساده وجود دارد که می توانید برای کمک به خود انجام دهید، مانند موارد زیر: فشار خون و سطح کلسترول را سالم نگه دارید و از سیگار کشیدن خودداری کنید.

انزال زودرس ممکن است به روش های مختلفی درمان شود

قبل از بحث در مورد انتخاب های درمانی، مهم است که موارد زیر را به خاطر بسپارید: 1- هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند انزال زودرس را به طور کامل از بین ببرد. ثانیاً، در حال حاضر تجهیزاتی برای درمان زود انزالی وجود ندارد که توسط سازمان های بزرگ علمی به رسمیت شناخته شده باشد. 3- دغدغه اولیه پزشک به جای تسکین گذرا، درمان است. این به خاطر این واقعیت است که لوسیون‌ها و اسپری‌های مختلف، که اکثر آنها شامل یک ماده بی‌حس کننده به نام "گزیلوکائین" یا "لیدوکائین" هستند، اکنون به طور گسترده در تلویزیون تبلیغ می‌شوند. استفاده از این کرم ها و اسپری ها چهار عارضه دارد. اول این است که بیمار به تدریج به استفاده از آنها عادت می کند. دوم اینکه میزان رضایت جنسی در فرد و همسرش کاهش می یابد. و سوم اینکه اثرات درمانی آنها به تدریج کاهش می یابد و فرد باید میزان مصرف را افزایش دهد که این خطرناک است زیرا از داروهای بی حس کننده از راه پوست استفاده می شود. علاوه بر این، از آنجایی که مخاط به سرعت در سیستم جذب می شود، بلعیدن مقدار بیش از حد آن خطر مسمومیت دارویی را افزایش می دهد. علاوه بر این، استفاده از لوسیون ها و اسپری ها که گهگاه در مراکز غیرمجاز ساخته می شوند، خطر ابتلا به عفونت های تناسلی را افزایش می دهد که به ویژه برای زنان خطرناک است. از نظر روش های درمانی اثبات شده علمی برای انزال زودرس، سه گزینه وجود دارد: روان درمانی، رفتار درمانی و دارو. وقتی نوبت به شروع درمان می رسد، دارو استاندارد طلایی است. زمانی که دارو به طور مناسب تجویز شود، در 80 تا 70 درصد بیماران موثر بوده و به طور نامحدود مؤثر خواهد بود. در شرایطی که دارو به خوبی یا اصلاً جواب نمی دهد، بیمار باید به روانپزشک یا رفتار درمانگر ارجاع داده شود. انزال زودرس داروی انتخابی ندارد، مانند بسیاری از اختلالات دیگر که نیاز به درمان در علوم پزشکی دارند. در عوض، انزال زودرس داروی انتخابی ندارد و باید با داروهای مختلف از خانواده های مختلف درمان شود. انواع داروها وجود دارد. از آنجایی که درمان ممکن است برای یک بیمار مفید باشد اما برای بیمار دیگر مفید نباشد، پزشک باید پس از گرفتن شرح حال مربوطه و انجام آزمایشات لازم، تعیین کند که کدام دارو برای بیمار مناسب است. 6- در حال حاضر اکثر داروهایی که برای درمان دارویی انزال زودرس استفاده می‌شوند، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین هستند، به این معنی که با افزایش میزان سروتونین در مغز عمل می‌کنند. اکثر این داروها برای درمان افسردگی مصرف می‌شوند، اما برای افرادی که زود انزالی دارند، در دوزها و رژیم‌های درمانی مختلف نیز تجویز می‌شوند. با وجود این واقعیت که انواع مختلفی از این درمان ها در بازار موجود است، هر بیماری بر اساس وضعیت بالینی از نوع خاصی از دارو بهره مند می شود. 7- درمان دارویی زود انزالی به صورت روزانه انجام می شود یعنی بیمار باید داروهای تجویز شده را به صورت روزانه مصرف کند تا زمانی که پزشک معالج تشخیص دهد دیگر نیازی به آن نیست. به بیان دیگر، مصرف دارو چند ساعت قبل از فعالیت جنسی در درمان زود انزالی جایی ندارد. از آنجایی که این بیماری مزمن است، بروز فواید درمانی داروهای تجویزی معمولاً باید حداقل دو هفته قبل از آشکار شدن آنها به تعویق بیفتد. داروی توصیه شده نباید به یکباره قطع شود و پزشک تصمیم می گیرد که چگونه و چه زمانی دارو را قطع کند.